Մի  փոքրի՜կ-փոքրիկ          քաղաքի    ծայրամասում    մի   հին  ու  լքված  այգի  կար։  Այգում   մի  հին  տուն էր կանգնած,  իսկ այդ տանն  ապրում    էր Երկարագուլպա  Պիպին։    Նա  ինը  տարեկան  էր  և ապրում էր  բոլորովին  մենակ․․․

Հենց այսպես է սկսվում Աստրիդ Լինդգրենի «Երկարագուլպա Պիպին» հեքիաթը ։Ինձ  շատ  է  դուր  եկել  Երկարագուլպա  Պիպին    և  խորհուրդ կտամ դուք էլ կարդաք։ Պիպին հետաքրքիր երեխա է։ Ինձ  նաև  դուր  է  եկել  այն  հատվածը,  որ  Պիպին  կարողանում  է  ձին  բարձրացնել վերև։