Պարույր Սևակը ծնվել է 1924 թվականի հունվարի 24-ին Արարատի մարզի Չանախչի  գյուղում։ Հայրը՝ Ռաֆայել Ղազարի Սողոմոնյանը  և մայրը՝ Անահիտ Գասպարի Սողոմոնյանը  զբաղվել են հողագործությամբ և անասնապահությամբ։ Նրանց նախնիները 1828 թվականին գաղթել էին Պարսկահայաստանի Սալմաստ գավառի Հավթվան գյուղից։Հինգ տարեկանում Պարույրը, առանց դպրոց գնալու, արդեն իմացել է կարդալ և գրել։ Ավելի ճիշտ՝ գնացել է դպրոց, բայց ոչ «օրինական» ձևով։ Հաջորդ տարում՝ 1930 թվականին, ուսուցիչը թույլ է տվել նրան օրինական ձևով հաճախել դպրոց՝ անուն-ազգանունը գրանցելով մատյանում։ Գյուղական փոքրիկ դպրոցում լավ սովորողները քիչ չէին, բայց տարեկիցներից ոչ մեկը չէր կարող սովորելու մեջ մրցակից դառնալ Պարույրին։Ընթերցանությունից բացի զբաղվել է սպորտով սիրել է պտուտակաձողի վրա վարժություններ անել, խաղացել է շախմատ, ելույթ է ունեցել ինքնագործ թատերական խմբի կազմում, որի կազմակերպիչներից է եղել։ Սակայն ժամանակի մեծ մասը տրամադրել է ընթերցանությանը։1940 թվականին Պարույր Ղազարյանը դարձել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական բաժանմունքի հայկական բաժնի ուսանող։ Համալսարանում հասկանալով, որ իր գիտելիքները բավական թերի են, ջանասիրությամբ սովորել է՝ չնայած սովին ու ցրտին  ։

Тигран Петросян родился 17 июня 1929 года в армянской семье в Тифлисе. Отец — Вартан Петросян, дворник Тбилисского дома офицеров. Рано, в 1943 г. потерял родителей, воспитывался старшей сестрой Вартуш. С 1944 года работал дворником. Познакомился с шахматами весной 1941 года в тбилисском Дворце пионеров, где полтора года совершенствовался под руководством Арчил Эбралидзе. Первый матч на первенство мира Петросян сыграл в 1963 году с Михаилом Ботвинником. Матч прошёл в Москве с 23 марта по 20 мая 1963 года. Победил в поединке Петросян, став 9-м чемпионом мира в 34 года, прервав 15-летнее владение шахматной короной Ботвинником, — 5:2 при 15 ничьих. Вскоре матчи — реванши отменил конгресс ФИДЕ. В 1965 году Ботвинник решил не участвовать в матчах претендентов. С 1963 по 1969 год Петросян 2 раза сыграл матчи на первенство мира с Борисом Спасским. В 1966 году Петросян одержал победу, спустя 3 года потерпел поражение.

Генрих Гамлетович Мхитарян  родился 21 января 1989 года в столице Советской Армении Ереване в семье Марина Тащян и Гамлета Мхитаряна. Его отец был известным нападающим ереванского клуба «Арарат» в 1980-х годах, который умер от опухоли мозга в возрасте 33 лет, когда Генриху было семь лет. Мать Марина Тащян была армянкой из Москвы. Генрих Гамлетович  Мхитарян полузащитник итальянского клуба «Интернационале». Бывший игрок и экс-капитан национальной сборной Армении. Многократный чемпион Армении и Украины, десять раз признавался футболистом года в Армении. Лучший бомбардир в истории сборной Армении. В 2017 году награждён орденом «За заслуги перед Отечеством» 1-й степени.

Արտաշես Ա-ն հայտնի է նաև որպես Արտաշես Բարեպաշտ կամ Բարի, Արտաշես Մեծ, Մեծ Հայքի Արտաշեսյան թագավորության հիմնադիր-արքա, որը կառավարել է մ․թ․ա․ 189-160 թվականներին։ Արտաշեսը ծնվել է մ.թ․ա. 230 թվականին տոհմիկ ազնվական Զարեհ Երվանդունու ընտանիքում։ Նրա մանկության և պատանեկության տարիների և ընտանիքի մասին տեղեկություններ պատմագիտությանը հայտնի չէ։Նախքան հայոց միապետ դառնալը, եղել է բարձրաստիճան զինվորական Սելևկյան թագավոր Անտիոքոս Մեծի բանակում և վերջինիս օժանդակությամբ Երվանդունյաց Երվանդ Դ-ից նվաճելով Հայաստանը կարգվել է տեղի կառավարիչ։Արտաշես Ա-ն Մեծ Հայքում իրականացնում է բազմաթիվ բարեփոխումներ։ Դրանցից ամենանշանավորը հողային բարենորոգումներ են։Արտաշես Բարեպաշտը խրախուսում էր քաղաքաշինությունը, գիտության և արվեստի զարգացումը։ Նրա կառավարման ժամանակահատվածում Հաննիբալի խորհրդով Արարատյան դաշտում՝ Արաքս և Մեծամոր գետերի ջրկիցում, կառուցվում է Արտաշատ մայրաքաղաքը, որը հիշատակվում է «Հայկական Կարթագեն» անվանումով։

Արամազդ (ճառագայթող լույս, համաշխարհային արև), Հայկական դիցաբանության գերագույն Աստված՝ երկնքի ու երկրի Արարիչը, բոլոր Աստվածների հայրը։ Նա կոչվում էր «Մեծ և արի Արամազդ», որի գլխավոր սրբավայրը գտնվում էր Հին Հայաստանի պաշտամունքային կենտրոններից մեկում՝ Անի-Կամախում։ Այնտեղ էին գտնվում հայոց Արշակունի թագավորների տոհմական դամբարաններն ու գանձերը։ Համապատասխանում է իրանական Ահուրամազդային և հունական Զևսին։Սովորաբար, երբ մեր նախնիները հեթանոսական այս աստծուն հիշատակում են որպես հունական աստված, նրան կոչում են «Դիոս»։ Այս անունը մոտ է բուն «Աստված» նշանակող հունարեն «Թեոս» և լատիներեն «Դեուս» անվանումներին։ Երբեմն այդ մասին են վկայում կատարված թարգմանությունները։ Սկզբնական շրջանում հայերը համակարծիք էին պարսկական կրոնական հավատալիքներին, սակայն երբ ընդունեցին հունական աստվածներին, պատկերացումներն էլ խառնվեցին ու հելլենացան։Հին հունական առասպելները իրենց գերագույն աստծուն շատ զավակներ են ընծայում։ Մինչդեռ, մեր դիցաբանության մեջ հայտնի են ընդամենը Արամազդի մի որդին՝ Միհրը և երկու դիցուհիները՝ Անահիտն ու Նանեն։ Հեթանոսական մյուս աստվածների ծնողները չեն հիշատակվում և ենթադրվում է, որ նրանք էլ են Արամազդի զավակները։ Իսկ աստվածների մայրը կամ Արամազդի կինը բնավ չի հիշատակվում։