Էնտեղ   ուր  հովը  խաղում  էր ազատ

Ուր  ջուրն  աղմկում ,  անվերջ փրփրում

Իր  մոր  հետ  մի  շատ բարի  աղվես  էր  ապրում։

Մի  խոր անտառում,

Մի  հին  անտա2ռում,

Ջրհորի  եզրին,

Սարերի    տակին։

Մեկ  օր  էլ գնաց  չարաճճի  աղվեսը

Կանգնեց  իր  բարի  մոր  դեմ

-Մայրիկ այստեղից  պետք  է  հեռանամ։

Միակ ձանձրալի  տեղը որ  գիտեմ,

Այս  խորը  անտառն  է,

Այս  հին  անտառն է,

Ջրհորի  եզրին,

Սարերի  տակին։

Թող  գնամ  շրջեմ  անտառից,   անտառ

Ճամփորդեմ շատ  շատ  անտառներ գտնելու

Շատ լավ խորոզներ  ընտրեմ  մեզ  համար

Գամ քեզ  էլ առնեմ ու  փախչենք  հեռու։

Ու  գնաց,  երկար  թափառեց  աղվեսը,

Երկար  ու  նոր շատ  անտառներ տեսավ,

Հարցմունք արավ  լիքը թառից ,

Մեծ  խորոզ  է  հարկավոր  ինձ։

Աղվեսն  հագել քուրքը  դեղին,

Պտույտ  եկավ  շուրջը գեղին,

Բայց չգտավ նա խորոզին

Կարոտ մնաց  թմփլիկ  ճուտին։

Աղվե՛ս,  աղվե՛ս,  փոքրի՛կ  գազան,

Ոտներտ  կարճ  ու   խիստ վազան,

Խորոզներն  քեզ  չհասան ։

«Գտա՞ր, աղվեսս», հարցրես  մայրը,

Տխուր  նայելով  իր  բարի  աղվեսին։

«Ման  եկա,  մայրի՛կ, անտառից  անտառ,

Ամենից  համով խորոզը որ կա

Այս անտառում է,

Հին  ջրհորի մոտ, սարեր տակին։»